ၾကားလိုက္ရေတာ့ ေပ်ာ္၀င္သြားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းသံကို
ေမွ်ာ္ေနမိပါသည္။၀မ္းသာအားရသြားကိုင္ လိုက္ပါသည္။ သူဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္
ေသခ်ာသိေနပါသည္။
"ဟယ္လို"
"ျပည့္စံု ေပ်ာ္ေနလား။"
"အင္း ဟုတ္တယ္..ဖုန္းသံၾကားလိုက္ရလို႔ေပ်ာ္သြားတာ။"
"ေမွ်ာ္ေနတယ္ မလား..။သိတယ္ေနာ္။"
"ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္ေနတာကို သိတယ္..ဟုတ္လား"
"ေၾသာ္..ယံုေသးဘူးနဲ႔တူတယ္။"
"ယံုပါတယ္..။ကၽြန္ေတာ္ဒီေန႔ဘာလုပ္လဲ"
"ေမးတိုင္းေျဖမယ္လို႔ ျပည့္စံုက ထင္ထားတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ မယံုလို႔ေမးတာလား။"
"ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေျပာမယ္ေနာ္..။"
"အင္း..ေျပာေလ.."
"ကၽြန္ေတာ္..နတ္သမီးနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္။ ရႏိုင္မလား။"
"ရႏိုင္ပါတယ္.."
"ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..ေျပာျပပါလား"
"လြယ္လြယ္ေလးပါ။ ရက္ေပါင္း(၆၀) တိတိ ေစ်းေရွ႕မွာ နတ္သမီးနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္လို႔
တစ္ေန႔ကိုအႀကိ္မ္ေရ(၆၀)တိတိ သြားရြတ္လိုက္ပါ။ ခစ္..ခစ္"
"ဟာ..ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့တာႀကီးလာေျပာေနတယ္။"
"ဟုတ္လား..သိပါဘူး"
"ကဲပါ..ေတြ႔ခ်င္တယ္..ေျပာျပကြာ.."
"မပူပါနဲ႔..ျပည့္စံုရယ္..အခ်ိန္တန္ရင္ေတြ႔ရမွာပါ။ ျပည့္စံုနဲ႔
နတ္သမီးနဲ႔ကေတြ႔ဖို႔ကံပါပါတယ္။"
"ဟုတ္လား…ေသခ်ာလား။ ဘယ္ေတာ့လဲ"
"အေသခံသြားမယ္..ေျပာဘူး.."
"ဒီလိုေၾကးလား ရတယ္ေလ..နတ္သမီးကို ကၽြန္ေတာ္ရေအာင္ရွာမယ္…ျမင္ေအာင္ၾကည့္မယ္။"
"နတ္သမီးနဲ႔ ေဗဒင္ဆရာမေလးဟာ အတူတူပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားတယ္။ေမတၱာမွန္ရင္
ေတြ႕မွာပဲေလ."
"ဟုတ္ၿပီေလ..ေမွာ္ဆရာေလး..ပညာေတြအစံုသံုးေပေတာ့"
"ေမွာ္ဆရာေလး ..နတ္သမီးကိုေတြ႔မယ့္ေန႔ကို ေစာင့္ေနမယ္ေလ..တာ့တာေနာ္..။"
ဖုန္းခ်သြားပါသည္။အြန္ေပၚမွာတုန္းက လာေမးေသာ နတ္သမီးဟာ
သူလားဆိုတာကိုေတာင္မေမးလိုက္မိဘူးဗ်ာ.။
အခန္း (၁၁)
ဒီေန႔ေတာ့ ဘာမွ လုပ္ခ်င္စိတ္မရွိပါ။ ရွာေဖြေလ.ေတြ႔ရွိေလ..မျဖစ္ဘဲ.။
ရွာေဖြေလ..မေတြ႔ရွိေလ။ ျဖစ္ေနပါသည္။
ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးလည္း ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကေနပါၿပီ။ မိုးေပၚေျမေအာက္
အကုန္ဖြင့္ရွာတာေတာင္မွ မေတြ႔ႏိုင္ပါ။ ဟူး…
ဘယ္မွာလဲ ..နတ္သမီးေရ..။ ငါ့ကိုလည္းျပန္ၾကည့္ပါဦး..။
တစ္ကယ္ရွာတဲ့ေန႔ေတြမွာ..မင္းဆီက ဖုန္းလည္းမဆက္..
အရိပ္အေရာင္ေလးေတာင္ မျမင္ရေတာ့ ငါ ရူးခ်င္လာၿပီကြာ..။
"ျပည့္စံုေရ..ငါေတာ့ ေျခတိုခ်င္ေနၿပီ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္သူငယ္ခ်င္းတို႔ရယ္..ငါ့ အိမ္မက္ေလးကို အေကာင္အထည္ေပၚခ်င္လို႔ပါ။"
"ေအးပါသူငယ္ခ်င္းရယ္..ေကာက္ရိုးပံုထဲက အပ္ကမွ
ရွာလို႔လြယ္ခ်င္လြယ္ဦးမယ္။မင္းဟာကမလြယ္လို႔ပါ။"
"ရွာရမွာ ငါ့တာ၀န္ေလ..ေတြ႔ခ်င္တာကိုးကြ။"
မင္းကို က ေျပာလာပါသည္။
"ငါတို႔ လူခြဲရွာရင္ ေကာင္းမလား။"
ေက်ာ္စြာက ေျပာလာပါသည္။ တင့္ဆန္းကလည္း ..
"ေအးေလ..ဒီေန႔မင္းကိုငါတို႔ ကူညီေနတယ္ေလ..လူခြဲရွာရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့"
"ေတြ႔ႏိုင္ေျခ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားတယ္ေလကြာ..ဘယ္လုိလဲ"
ေျပာလည္းရမွာ မဟုတ္တဲ့အတူတူ လက္ခံလိုက္ရပါေတာ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း
"ေအးကြာ..ညေန(၆)နာရီမွာ ျပန္ဆံုၾကမယ္။ေတြ႔ရင္ ေတြ႔တဲ့သူက
ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္။အျမန္လာခဲ့မယ္။"
ေက်ာ္စြာ၊တင့္ဆန္း၊မင္းကို တို႔ တာ၀န္ကိုယ္စီခြဲၿပီး
ထြက္သြားၾကပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဥတၱရယာဥ္စြန္းတန္းကို ရွာေဖြဖို႔
တာ၀န္ေပးျခင္းကို ရရွိလိုက္ပါသည္။ ရွာရမွာေပါ့ေလ..မေတြ႔မခ်င္းေပါ့။
လမ္းခြဲၾကေတာ့ ေန႔လည္(၂) နာရီထိုးေနပါၿပီ။ လိုက္ရွာတာ ညေန
(၄)နာရီေက်ာ္သည္အထိ မေတြ႔ေသးပါ။
စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ သြားမိသြားရာ ထြက္လာခဲ့ရာ ဆိပ္ကမ္းဘက္သို႔ေရာက္လာပါသည္။
တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ျပန္မည့္ သူမ်ားကို ၾကည့္ရင္း ေလညွင္း၏ေအးျမမႈကို
ခံစားေနမိပါသည္။ ရင္ထဲကအပူမီးကိုေတာ့ မၿငိမ္းႏိုင္ေသးပါ…။
နတ္သမီးေရ…။ မင္းဘယ္မွာလဲကြာ…။
ညက ေမွာင္သည္ထက္ေမွာင္လာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွာလို႔ကို
မေတြ႔ႏိုင္ေသးပါ။ နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ ကိန္းဂဏန္းေတြက
၂၁နာရီေက်ာ္ေနေၾကာင္းကို ျပေနပါသည္။ ဖုန္းလည္း ၀င္လာပါသည္။ေက်ာ္စြာတို႔က
မင္းဘယ္မွာလဲဟု ေမးေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနေသာေနရာကို ေျပာျပလိုက္ရင္း
ထိုေနရာမွာပဲ ေစာင့္ေနလိုက္ပါသည္။
လူလည္း စိတ္ေထြေထြႏွင့္ ဆိပ္ကမ္းအနားရွိ အုတ္ခံုေပၚမွာ
လဲအိပ္ေနလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးမ်ားက ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးကို
ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေတြ႔ေလးမလားဟု ေတြးေနပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ေတြးေနလဲေတာ့ မသိပါ။ ေက်ာ္စြာ
ပုခံုးကိုလႈပ္ႏိႈးလိုက္မွ သတိ၀င္လာပါတာ့သည္။
"ေဟ့ေကာင္ အိပ္လို႔မွေပ်ာ္ရဲ႔လား"
"ဘယ္အခ်ိန္ကတည္း အိပ္ေနလဲမွ မသိတာ"
"လမ္းေဘးမွာ အိပ္ရတာထက္ေတာ့အမ်ားႀကီးေတာ္မွာေပါ့။"
ကၽြန္ေတာ္လည္း လာေဖာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ကို
..ဘာမွမေျပာလိုက္ပါဘူး။ ေမြ႔ယာေပၚအိပ္မွ မဟုတ္ ပါဘူး။
ေက်ာက္လမ္းေပၚအိပ္သူကလည္း နတ္သမီးအိပ္မက္ကို မက္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကို
သူတို႔ သိပံုမေပၚလို႔ ကၽြန္ေတာ္ လည္း ဘာမွမေျပာလိုက္ပါဘူး။
သူတို႔နဲ႔အတူျပန္လာရင္း အေတြးေတြေ၀ေ၀စီစီ ႏွင့္လိုက္လာခဲ့ပါသည္။
တစ္လမ္းလံုးစကားမေျပာေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ကို လည္း သူတို႔က..
"နတ္သမီးက ဖမ္းစားသြားၿပီလားမသိဘူးေနာ္..။"
လို႔ ေျပာေနပါေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္လာတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး….
နတ္သမီး…
နတ္သမီး…
နတ္သမီး…
နတ္သမီး… ဟုသာ တြင္တြင္ေရရြတ္ေနမိပါေတာ့သည္။
အခန္း (၁၂)
မနက္ေစာေစာသာရွိပါေသးသည္။ ဖုန္းလာတယ္ဟု ေမေမကေျပာပါသည္။အခန္းထဲသို႔လႊဲလိုက္ရာ..
"ဟယ္လုိ..ႏိုးေနၿပီမလား"
"ဟုတ္ကဲ့..ႏိုးေနပါၿပီ"
"ေတြ႕ေအာင္လည္းမရွာဘူး"
"ရွာတာပဲ..ေတြ႔မွမေတြ႔တာကို.."
"သဲလြန္စေပးမယ္..ေသခ်ာရွာေလ…"
"အင္း..စိတ္၀င္စားတယ္..ဒါေပမယ့္မေပးနဲ႔။"
"ဘာလဲ..သိကၡာက်တယ္ထင္မွာစိုးလို႔လား"
"ဟုတ္တယ္"
"ျပည့္စံုကလည္း..ရယ္ရတယ္ေနာ္"
"ဘာလို႔ ? "
"ဒီကေတြ႔ေစခ်င္လို႔ဟာ.."
"အေၾကြးတင္ရင္ အေက်ဆပ္ရတာ..သိလား။"
"အင္း…သိတယ္။နက္ဖန္လာခဲ့ေလ..ဆပ္မွာေပါ့..။"
"ဘယ္ေနရာကိုလာရမွာလဲ"
"ရတယ္..လာခ်င္တဲ့ေနရာကို လာခဲ့ ။ေစာင့္ေနမယ္..ဟုတ္ၿပီလား။ သနားလို႔ေနာ္..ခစ္..ခစ္"
"သနားစရာမလိုပါဘူးဗ်..ရပါတယ္"
"အင္းပါ..ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္။လာခဲ့ေနာ္"
နက္ဖန္ကိုေတြးၾကည့္ၿပီး ရင္ေတာ့နည္းနည္းခုန္သြားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ကိုယ့္ရင္ဘက္ကို ကိုယ္ျပန္စမ္းၾကည့္မိ ပါသည္။
ဟုတ္တယ္..ခ်စ္တယ္..ခ်စ္တယ္တဲ့..။
အခ်စ္ဆိုတာ..ဘာနဲ႔တူလဲဆိုေတာ့….ဘာနဲ႔မွမတူဘူးဗ်..။
ဟုတ္တယ္ေလ..တစ္ခုခုနဲ႔တူေနရင္ အခ်စ္ဆိုတာႀကီးက
ပံုတူပစၥည္းႀကီးျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ရွင္းရွင္းေလးရွင္းျပမယ္..။အခ်စ္ဆိုတာ
…ဘာမွ မဟုတ္ဘူး..။ အခ်စ္ပဲ..။ ဟိုအရင္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမးဖူးတဲ့
ေမးခြန္းေလးကို ျပန္ေျဖျပရရင္..ဒီလိုပါ။
ကိုျပည့္စံု(ခ)ကိုကိုေမွာ္ဆရာခင္ဗ်ာ..
ကၽြန္ေတာ္မရွင္းတာတစ္ခုရွိေနလို႔ပါ..။ အဲ့ဒါကေတာ့..ကၽြန္ေတာ္က
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိသြားေတာ့ ခ်စ္ေၾကာင္းႀကိဳက္ေၾကာင္းေတြ
ေျပာမိတာေပါ့ဗ်ာ..။ ဘယ္လိုခ်စ္ပါတယ္..ဘာညာေပါ့ဗ်ာ..။ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု
ပံုခိုင္းႏႈိင္းၿပီး ေျပာတာေပါ့ေလ..။ သူကေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာၿပီးေအာင္နားေထာင္ပါတယ္။ ၿပီးသြားေတာ့မွ နင္ေျပာတာ
အခ်စ္တစ္ခု မွမပါဘူး။
တစ္ကယ္ခ်စ္တက္မွျပန္လာခဲ့ဆိုၿပီးလွည့္ထြက္သြားပါတယ္။
သူေျပာတာကို ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ကယ္ခ်စ္တာပါ။
ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ လံုး၀ လက္မခံဘူးဗ်ာ..။ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွားသြားလဲ..မသိဘူး။
ဆရာသိရင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ကူညီပါဦးဗ်ာ..။ေက်းဇူးမေမ့ပါဘူး။
ၿငိမ္းစည္သူ..တဲ့။
အဲ့လိုေမးထားတာပါ..။ သူေမးထားတာကေတာ့ အရွည္ႀကီးေရးၿပီး ေမးထားတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လို-တို-ရွင္း ေရးထား တာပါ။ အမွန္ေတာ့ သူနားမလည္လို႔ပါ။
ခ်စ္လို႔ပါပဲ…။ ရွင္းရွင္းေလးပါ..ခ်စ္တာက ခ်စ္လို႔ပါ။တျခားဟာေတြမပါပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ခဏေလးအတြင္းမွာခ်စ္မိသြားတာပါ။
အခ်ိန္အမ်ားႀကီးယူဖို႔ေတာင္မလိုပါဘူး။ ခ်စ္မိသြားတာပါပဲ။
အဲ့ဒီေတာ့..နက္ဖန္ကို ေမွ်ာ္ေနရတာေပါ့ေလ..။ ဘယ္မွာရွာရမလဲတာင္
မစဥ္းစားမိေသးဘူး။
စာဖတ္သူလည္း စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့ေလ…။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္မိတာ ဘာမွားလဲ..။
ေျပာစရာ တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ.။ နတ္သမီးကို ကၽြန္ေတာ္မျမင္ဘူးေသးဘူး။
ေဗဒင္ေဟာတဲ့ဆရာမေလးနဲ႔ နတ္သမီးနဲ႔က အတူတူပဲလား ဆိုတာလည္း မသိေသးဘူး။
ေသခ်ာတာကေတာ့ မနက္ဖန္ကို လြမ္းတဲ့ညကို ႀကံဳေတြ႔ေနရျခင္းပါပဲ..။
နတ္သမီးေရ….ေကာင္းကင္မွာ..ၾကယ္ေတြ လြင့္ေ၀ေနၿပီလား…ေျမျပင္မွာလည္း
ပန္းေတြပြင့္ေနပါၿပီ…ရင္ခြင္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ေနတာ….နတ္သမီးလား….။
ေဗဒင္ေဟာတဲ့ဆရာမေလးလား..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ….။
မနက္ျဖန္ကိုလြမ္းတဲ့ည
♥ တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို..
လြမ္းၾကရေအာင္ ကေလးေရ..။
♥ မင္းရဲ႕အတိတ္ ၊အဆိပ္သင့္ည
ထိုကာလကို…
အိပ္ခြင့္ထာ၀ရေပးလိုက္ပါ။
♥ ဒီညေတာ့…
မင္းရဲ႔အိပ္မက္၊ မင္းရဲ႕အေတြး
မင္းရဲ႕ရင္ခြင္၊ သံေယာဇဥ္ေတြၾကားမွာ
ကိုယ့္ကို…
ခိုနားခြင့္ျပဳပါ။
♥ ကိုယ့္ရဲ႕ရင္ခြင္ကေတာ့
မင္းျပဳသမွ်၊ နားလည္ျပဖို႔အတြက္
လွပစြာရဲ၀ံ့ေနလိမ့္မယ္။
♥ ဒီည …
ကိုယ္မ်က္ရည္က်တယ္..
ဒါဟာ…
အနာဂတ္ကိုႀကိဳလြမ္းျခင္းလည္း ျဖစ္လိမ့္မယ္..။
ကံၾကမၼာကိုေတာင္းပန္ျခင္းလည္း ျဖစ္လိမ့္မယ္…။
♥ ဒါမွမဟုတ္..
မနက္ျဖန္အတြက္
မင္းကို ရွာေဖြျခင္းလည္း ျဖစ္လိမ့္မယ္။
♥ မင္းလွည့္စားသြားယံုနဲ႔ေတာ့
ကိုယ္မငိုပါဘူး ကေလးရယ္..။
♥ ေလာကႀကီးကို နားလည္ထားသူတစ္ေယာက္အေနန႔ဲ
မင္းအေပၚ ခြင့္လႊတ္တက္ဖို႕အတြက္
ကိုယ္ဘာမ်ားခက္ေနလို႔လဲ။
♥ မင္းမွာ…
နာက်င္စရာေတြ
က်န္ရွိေနဦးမယ္ဆိုရင္
ကိုယ့္ကို လက္ေဆာင္ေပးပါ။
♥ မင္းဟာ…
ကိုယ့္ရဲ႕ လေရာင္ေႏြး
♥ မင္းဟာ…
ကိုယ့္ရဲ႕ ေနေရာင္ျခည္
♥ မင္းဟာ…
ကိုယ့္ရဲ႕ ေႏြးေထြးေဖာ္
♥ မင္းဟာ…
ကိုယ့္ရဲ႕ မနက္ျဖန္
♥ မင္းဟာ…
ကိုယ့္အတြက္
ရာသက္ပန္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါပဲကြယ္..။
♥ မင္း….
အိပ္မက္ေတြ မက္ေနလား
ဒါ…
အာရံုမ်ားကို လွည့္စားျခင္းျဖစ္တယ္..။
♥ မင္းရဲ႕အိပ္မက္ေတြ
လွပေစဖို႔
ကိုယ့္အသည္းႏွလံုးကို
ေခါင္းအံုးၿပီးအိပ္ပါ။
♥ မင္းရဲ႕ စကားသံခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြကို
ကိုယ္…နားေထာင္ခ်င္ပါတယ္။
♥ ကိုယ့္ရဲ႕ စကားေတြကိုလည္း
မင္း …ၾကားေယာင္ေနစမ္းပါ။
♥ ဒါဟာ…
မင္းရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္
ကိုယ့္ရဲ႕
ခ်စ္ျခင္းလက္ေဆာင္ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
♥ ေပ်ာ္ပါရဲ႕လား ကေလး
ေတြးၾကည့္စမ္းပါကြယ္
ေ၀းလြင့္ျခင္းနဲ႔ မႀကံဳရေစဖို႔
မင္း ….
ဘာဆုေတြ ေတာင္းေနသလဲ။
♥ မင္းရဲ႕
ဆုေတာင္းျခင္း ေနာက္ေတာ္ပါးက
ကိုယ့္ရဲ႕ တမ္းတျခင္းကေတာ့
အနာဂတ္ကို လြမ္းဆြတ္ျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္..
♥ မင္းနဲ႔ပတ္သတ္မွ
ကိုယ္
မနက္ျဖန္ကို စိတ္၀င္စားခ့ဲၿပီ။
♥ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
မနက္ျဖန္မွာ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔
မင္းရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြ လိုအပ္တယ္။
♥ ကိုယ္….အလြမ္းဆံုးကေတာ့
မင္းရဲ႕….
မနက္ျဖန္ေတြကိုပါပဲ…..။ ။
မွတ္ခ်က္။ ။အဆိုပါကဗ်ာသည္…ဆရာ ေမာင္လွမ်ိဳး(ခ်င္းေခ်ာင္းၿခံ)
ေရးသားထားေသာ ကဗ်ာ ျဖစ္ေၾကာင္းရိုးသားစြာ ၀န္ခံအပ္ပါသည္။
ေနာက္တစ္ပတ္က်မွ ဆက္လက္ဖတ္ရႈပါရန္…။ ေ၀ဖန္အႀကံေပးမႈမ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္…
စာေရးတဲ့ နန္းညြန္႔ဦး ပါ..။
No comments:
Post a Comment